Feestje

Het moet 'r toch ooit eens van komen.
Niet geprobeerd is altijd misgeschoten.
Het weer is fantastisch.
Ge kunt altijd al voor het einde van de straat al omdraaien.
Wat kan mij die fysiotherapeute verrekken.

'Ho Fabio, allemaal waar maar dat laatste is niet de goeie mentaliteit, watch your attitude!'
Ja Lieve Heer, ge hèt gelijk. Fabio zal oppassen.

De paden op, de lanen in.
Zeg nou eerlijk,
ze smeken om een racefietske.

Echt een wereld van verschil.
In 't begin stuurt 't natuurlijk allemaal nogal direkt.
En rechts doet die schouder, diejen arm eigenlijk nog vrijwel niks,
zeg maar gerust gewoon helemaal niks.
Goed opletten is 't parool en vooral achteraf fietsen.

En Fabio, ge kent 'm, schuwt het experiment niet.
Een fotooke maken voor dit periodiek hoort er natuurlijk bij.
Maar doe ge dat met links dan moete ge met rechts sturen.
Dat werkt met het maanlandingsvoertuigmaar niet op d'n Alan.
Op d'n Alan moete ge met links een foto maken.
Wat een gecompliceerde handeling is.
Met de hand vasthouden in een bepaalde positie en dan met d'n duim drukken.
Lastig voor de gehandicapte revalidant.
Maar beter dat dan 't bord voor de kop van de zakenman want daar wordt ie alleen maar slechter van.
Och God, komt er opeens een volkomen verkeerde associatie door.
Correctie, beter dat dan op 'w snuffert vallen.
En 'w schouder écht naar de mallemoer.
Dat willen we niet.
Maar wel een fotooke of wat.

En wat schaduw erbij van de zwoegende (....) fietser, doet 't altijd goed.

En hoppa, vanuit n'n anderen hoek, anders wordt het zo saai.
Houd de lezer geboeid Fabio!

Maar eerlijk, dit is een truukske,
de foto is thuis, op d'n laptop, gedraaid.
Niet echt zo gebeurd maar 't staat er zo wel op.
Fabio's arm had dit nooit gekund.

Maar om een lang verhaal kort te maken,
na acht hele kilometers dacht hij weer aan z'n belofte aan Onze Lieve Heer.
Naar huis, Mrs Farelli is bezorgd.

En dan iets wat d'n dag helemaal áf maakte,
Fabio fietste nog efkes langs n'n auwe wielrenner.
Niet dattie nou zó oud is maar 't was vruuger n'n wielrenner.
N'n goeie.

En hij wou die al langer 's sprèken,
had d'r al wat keren aan de deur gestoan,
maar niks nie noppes, tot nou toe nooit raak.

Vandaag wél!
Hij stond buiten, dacht dat 'r iemand van Buitenlust voorbij kwam
(Fabio had elegante rode beenstukken bij z'n 7up-truike)
en ging maar eens om de hoek kijken wie dat dè dan wel was.

Kortom, bleek diejen voortreffelijke mens jarig vandaag.
En Fabio was van harte welkom om een stukske, wat zeg ik,
een goei stuk kwarktaart van luxe kwaliteit soldaat te maken.
Met een paar tassen koffie, dat mag duidelijk zijn.

Als dezen dag geen feestje was dan weet Fabio 't niet meer.